صنعت هوانوردی ایران در آستانه تحولی مهم قرار گرفته است. در رویکردی که تحلیلگران آن را "سلامت‌بخش و قابل تقدیر" توصیف می‌کنند، مدیرعامل شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران اعلام کرده است که دیگر برنامه‌ای برای ساخت فرودگاه‌های جدید، به‌ویژه در شهرهای کوچک، وجود ندارد. این تصمیم، نشانه‌ای از تغییر مسیر از تمرکز بر پروژه‌های نمایش‌گرایانه به سمت ارتقای استانداردهای خدمات هوایی و بهره‌وری عملیاتی در کشور است. حمید نجف، کارشناس حوزه حمل‌ونقل، این سیاست را گامی در جهت عملکرد واقعی و بهبود زیرساخت‌های موجود می‌داند که سال‌ها جای آن در مدیریت صنعت هوانوردی خالی بوده است.
چرا توقف ساخت فرودگاه جدید؟ اولویت با کیفیت و ایمنی خدمات هوایی
به گفته کارشناسان، کشور نیازی به افزایش تعداد ساختمان‌های فرودگاهی یا باندهای پرواز جدید ندارد. مشکل اساسی همواره در کیفیت زیرساخت‌های موجود و سطح خدمات‌دهی بوده است. این موارد شامل نقاط ضعف کلیدی در فرودگاه‌های فعلی می‌شوند:
تجهیزات فرسوده و نیازمند به‌روزرسانی
ترمینال‌های ناکارآمد و نامناسب برای تجربه مسافر
بهره‌وری پایین در عملیات فرودگاهی
تمرکز بر حل این چالش‌ها، به‌جای هدر دادن منابع در ساخت فرودگاه‌های جدید، می‌تواند به ارتقای استانداردهای خدمات هوایی کمک شایانی کند. رشد ۶ تا ۷ درصدی پروازهای عبوری از آسمان ایران، خود گواهی بر این مدعاست که با بهبود تدریجی خدمات ناوبری و افزایش اعتماد بین‌المللی در حوزه ایمنی، می‌توان سهم بیشتری از ترافیک هوایی منطقه را جذب کرد. این دستاورد نه با افتتاح‌های پر سروصدا، بلکه با تعهد به استانداردهای حرفه‌ای و عملکرد پایدار حاصل شده است.
اصلاح ساختاری در فرودگاه‌های کوچک: گامی برای ارتقای خدمات هوایی و رفاه کارکنان
یکی دیگر از ابعاد مهم این رویکرد تحلیلی، مسئله ساماندهی نیروی انسانی در فرودگاه‌های کوچک است. سال‌هاست که حضور شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ها در تامین نیروی انسانی، به معضلی جدی تبدیل شده است. این سیستم نه تنها به اتلاف منابع مالی منجر شده، بلکه با کاهش انگیزه و ایجاد بی‌ثباتی شغلی برای کارکنان، بر کیفیت خدمات نیز تاثیر منفی گذاشته است.
حذف واسطه‌ها و قرار دادن مستقیم کارکنان فرودگاه‌های کوچک تحت پوشش شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی، مزایای متعددی در پی خواهد داشت:
افزایش کیفیت خدمات‌رسانی در فرودگاه‌ها
تضمین شان و امنیت شغلی کارکنان
حذف هزینه‌های اضافی ناشی از دلالی منابع انسانی
این اقدام، یک اصلاح ساختاری واقعی و عمیق است که تاثیر آن می‌تواند هم‌تراز با به‌روزرسانی تجهیزات یا ارتقای ایمنی پروازها باشد.
افق روشن ارتقای خدمات هوایی: منافع ملی و اقتصادی در گرو رویکرد جدید
در شرایطی که کشور با محدودیت‌های مالی و چالش‌های اقتصادی متعدد روبه‌روست، اصرار بر تکمیل و بهینه‌سازی زیرساخت‌های فعلی، منطقی‌ترین و ملی‌ترین تصمیم ممکن است. این رویکرد، بار سنگین و غیرضروری ساخت فرودگاه‌های جدید را از دوش دولت برداشته و منابع را به سمت اولویت‌های حیاتی‌تر هدایت می‌کند. عقلانیت اقتصادی و مدیریتی حکم می‌کند که به جای گسترش بی‌رویه، بر کیفیت، ایمنی و بهره‌وری تمرکز شود. این تصمیمات، در ظاهر شاید گام‌هایی کوچک به نظر برسند، اما در معنا بسیار بزرگ و تاثیرگذارند؛ آن‌ها نشان‌دهنده یک دگردیسی از نگاه نمایشی به سوی عملکرد واقعی و ارتقای استانداردهای خدمات هوایی در سطح ملی هستند و نوید آینده‌ای با پروازهای امن‌تر و تجربه‌ای رضایت‌بخش‌تر برای مسافران را می‌دهند.
مجله خبری و هوانوردی پرتو کارگو
مطالب مرتبط
- ویرایش سوم انکس ۱۹ ایکائو: تحول بنیادین در مدیریت ایمنی هوانوردی با تمرکز بر هوشمندی
- در ادامه متن بازنویسی شده با رعایت تمامی نکات درخواستی ارائه شده است:
- سالگرد فاجعه چارخی دادری: چگونه مرگبارترین برخورد هوایی تاریخ قوانین پرواز را دگرگون کرد
- دفتر بررسی سوانح و حوادث هوایی؛ بازوی تخصصی ایمنی پرواز در ایران
کیان پیروز
من فارغ‌التحصیل رشته مهندسی مکانیک با گرایش طراحی هواپیما هستم. فعالیت حرفه‌ای خودم را از سال ۱۳۹۶ با یک وبلاگ‌نویسی ساده درباره آخرین تکنولوژی‌های صنعت هوانوردی آغاز کردم. بعد از چند سال فعالیت به عنوان نویسنده و تحلیل‌گر در نشریات مختلف، اکنون به عنوان دبیر بخش فناوری و تحلیل در یکی از مجلات معتبر حمل و نقل هوایی مشغول به کار هستم. تلاش من این است که پیچیدگی‌های این صنعت را به زبانی ساده و جذاب برای مخاطبان بیان کنم.